Η ιδέα του And Then We talked

Μια μικρή ιστορία: Τον Μάιο του 2010, έπρεπε -κάπως ξαφνικά- να αφήσω το σπίτι που έμενα στο Μπρούκλιν και να επιστρέψω στην Αθήνα. Λίγο που ήταν απότομο, λίγο που ήταν το σπίτι που έμεινα πρώτη φορά μόνη, με έπιασε μια αγωνία, ότι δεν μίλησα όσο ήθελα με τον κόσμο και δεν θα ξέρει κανείς ότι ήμουν ποτέ εδώ. Έτσι τις τελευταίες μέρες πριν φύγω αποφάσισα να βρω τον τρόπο να μιλήσω με κάποιον στην γειτονιά μου, κάποιον που βλέπω κάθε μέρα, κι ας ντρέπομαι, κι ας νιώθω ακόμα «ξένη», κι ας μην το έκανα 3 χρόνια τώρα. 

Πώς θα μιλήσω; και με ποιον από όλους; Θυμήθηκα έναν γείτονα μου, ο οποίος τις μέρες με καλό καιρό, έβγαινε στο μπαλκόνι του, και έβαζε δυνατά μουσική, η οποία ακουγόταν στην γειτονιά και μου έκανε παρέα. Κάθε μέρα την ίδια ώρα. «Να μια καλή αφορμή», σκέφτηκα. Έγραψα ένα CD (Mos Dub), έκανα πρόβα τι θα πω και πήγα. Δεν τον βρήκα το πρωί, αλλά ήμουν αποφασισμένη και ξαναδοκίμασα το ίδιο απόγευμα: «Mένω εδώ απέναντι τα τρία τελευταία χρόνια, αύριο φεύγω, γυρνάω Ελλάδα. Η μουσική σας μου έκανε παρέα τόσο καιρό και σας έφερα ένα CD με παρόμοια μουσική με αυτή που σας αρέσει» -ρέγκε.